We zijn hier nu ruim anderhalve maand in Tsitsikamma, en zoals dat gaat beginnen we steeds meer een ‘dagelijks leven’ te krijgen hier. Storms river is ‘thuis’ , al zijn we nog steeds veel (zo veel mogelijk!) andere plekken aan het ontdekken in het Garden Route National Park. Om je voor te kunnen stellen hoe het dagelijks leven hier dan is, is het absoluut noodzakelijk om de buurt bewoners te leren kennen.
De dieren!
Het wildlife hier bevat dan misschien geen leeuwen (wel luipaarden schijnbaar, maar die zijn superschuw en zeldzaam, en er loopt nog tenminste 1 olifant wild rond in de bossen rond Knysna) maar wel een hoop andere leuke en minder leuke beesten.
BAVIANEN
Bovenaan de lijst staan natuurlijk de bavianen. Het is niet altijd duidelijk of ze bovenaan de leuke dieren lijst staan of aan de minderleuke dieren lijst, om en om een beetje. Niet leuk zijn ze als ze je vuilnisbakken compleet overhoop halen, of als ze aan komen hollen als je op een mooie zonnige dag de deur open zet. De groep bavianen in storms river is helaas door de toeristen zodanig ‘verpest’ (=gevoerd) dat ze nu donders goed weten dat er iets te halen valt bij mensen. In Kaapstad schijnen ze nog veel erger te zijn: daar rukken ze plastic boodschappen tasjes uit je handen…
We hebben ook hier in de buurt verhalen gehoord van bendes bavianen die kippenhokken binnenvallen en de kippen aan stukken scheuren, en zelfs die honden aanvallen en verwonden of doodbijten. In storms river zijn ze lang nietzo erg gelukkig maar ook hier: Als ze de kans krijgen roven ze je hele huis leeg, en als ze je tijdens de lunch zien staan met een lekker appeltje in je hand, dan kan je er op rekenen dat er een dikke vette mannetjes baviaan op je af komt stormen. Die beesten zijn groot! En dan die kaken…
Maar als je erg zelfverzekerd doet dan zetten ze die stormloop niet door, en vooral een lage harde stem op zetten werkt wonderen. Ze zijn namelijk een stelletje chauvinisten die beesten: bang voor mannen maar als je een vrouw bent dan stellen ze zich juist agressief op.. Vandaar die lage stem. Het heeft Frouwke al een paar keer goed geholpen om langs een groep bavianen naar huis te lopen.
Wij hebben trouwens betrekkelijk weinig last gehad van bavianen bijons huis. Job doet regelmatig een wedstrijdje “wie is de stoerste grote aap” met ze. Ik weet niet wie er wint: het alfamannetje kijkt aan de ene kant toch altijd een beetje wantrouwig naar ons huis, en loopt dan door om bij de buren de cornflakes oid te jatten, maar daarentegen heeft hij ook besloten ons dak als liefdesnestje te gebruiken om daar fijn kindertjes te maken met een van zijn vrouwtjes. Maf geluid dat ze dan maken! Helaas is de dakgoot niet bestand gebleken tegen bavianen die eraan hangen, dus we hebben weer een puntje voor onze (Jobs) klus-lijst.
Maar bavianen zijn ook superkoddig om naar te kijken: vooral de kleintjes zijn heel schattig: stoer bovenop hun moeders rug, of hangend onder moeders buik. Ook mister alfa man is leuk om (van een afstandje/achter glas) te bekijken terwijl hij rondparadeert. Veel mensen hier hebben een haat-liefde verhouding met de bavianen, maar ze horen er zeker bij. Ook de kleinere aapjes in de buurt (blue ball monkeys) zijn boefjes, maar wel een stuk schuwer, en vooral een stuk schattiger dan de grote bavianen.
SCHORPIOEN

In de categorie ‘gatver, ieuw, niet leuk’ zit in ieder geval de grote zwarte schorpioen die onder de was vandaan kroop vanochtend. Echt wel een maatje groter dan die in Italie, maar aan de grote scharen en kleine angel te zien was hij niet echt giftig. Degenen met hele kleine schaartjes en een dikke vette angel, daar moet je echt voor oppassen… Dat was trouwens wel de eerste in zijn categorie ‘enge nare giftige beesten’ die we tot nu toe hebben gezien… Kakkerlakken zitten hier ook, maar gelukkig vooral buiten en maar weinig in ons huis. Hoop dat het in de zomer straks ook zo rustig blijft! De malaria mug zit hier gelukkig niet, dus dat scheelt al wel. Andere insekten
Iichten in de lucht, prachtig!hier zijn juist leuk vind ik: grote sprinkhanen, prachtig groen-roze die overal aan het chillen zijn op zonnige plaatsen, en op windstille dagen hebben we ‘s avonds hopen vuurvliegjes in de achtertuin, net vonkjes die even op
DE DASSIES
Onze favoriete dieren hier zijn de dassies. Eigenlijk is een dassie een Rock Hyrax, maar ze vinden het prima als je gewoon Dassie zegt. Dassies zijn supergaaf. Dassies zijn ook uniek: er bestaan geen andere dieren van het genus Hyrax (meer) op de wereld. Ze hebben een soort roestige thermostaat, zoals de eerste zoogdieren dat misschien hadden: ze zijn namelijk niet helemaal warmbloedig, maar moeten overdag zonnenbaden (zoals bijvoorbeeld hagedissen dat doen) om goed op temperatuur te komen. rond de stormsriver mouth zie je daarom op een zonnige dag overal dassies liggen die zonnenbaden. Ze liggen te chillen zoals een kat dat ook kan, en kijken je dan heel eigenwijs aan, zo leuk! Zie zien er overigens uit als een soort grote kortharige cavia’s, en je zou verwachten dat ze kwa afstamming wel verre familie daarvan zijn, of van het konijn of zo. Maar nee: de meeste naaste levende verwant van de Dassie is… De olifant. Ze lijken het te weten ook: alsof niets ze kan deren liggen ze een beetje te zonnen, oogjes half dicht…
HADIDA IBISSEN
Verder hebben we hier natuurlijk prachtige vogels, van miniscule fegekleurde ijsvogeltjes, tot grote luidruchtige Hadida ibissen. Wevervogels zijn geweldig om te zien terwijl ze nesten bouwen. En een kabaal dat ze maken! Overal om je heen vliegen hier maffe kleurige vogeltjes, over 30 jaar kunnen Job en ik hier vast ons hart ophalen als vogelaars.
Koning van de vogels hier is natuurlijk de Knysna Loerie. Behalve dat hij geen Knysna Loerie meer heet maar nu Knysna Turaco. Gekke Zuidafrikanen zijn overal maar bezig om namen te veranderen plaatsen, rivieren, vogels enzovoort, alles moest een nieuwe naam met de nieuwe start die dit land gemaakt heeft. Neemt niet weg dat ze prachtig zijn, die Loeries: turkoise blauw van achter, groen van voren, met witte tekening op hun kuif en rond de oogjes, en met een extra verassing als ze wegvliegen: de binnenkant van hun vleugels als ze die uitspreiden is knalrood.
SEA LIFE
Last but not least: de zeedieren. Het tsitsikamma marine park is niet voor niets het grootste in Zuid Afrika. De zee isnu nog te onstuimig om in te zwemmen, of te snorkelen, maar ik ben heel benieuwd! Bij de stromsriver mouth schijn je op heldere dagen de kleine witte haaien te kunnen zien zwemmen, dus spannend is het zeeleven hier zeker. Maar wees niet bang, ik blijf wel gezellig vlakbij de kust snorkelen
We hebben nu al een cape clawless otter gezien ( heel bijzonder overdag, want het zijn nachtdieren en ook ‘s nachts al vaak heel moeilijk te zien, dus we hebben echt geluk gehad!) en een aantal walvissen voor de kust. Meestal zie je dan trouwens alleen een straal water omhoog spuiten, soms met een grijs ruggetje erbij of een vin. Een keer hadden we geluk: een walvis met jong vlak voor je kust. Een boottochtje met de walvissen staat zoals je wel snapt nog hoog op het wensen-lijstje.
HOMO SAPIENS
De menselijke buurtbewoners kennen we ook al redelijk goed. De jonge meiden verderop lopen stage, met wisselend succes, 1 van de meiden is hier om met GIS te leren werken op de computer, alleen.. hebben ze dat programma hier niet. nu vult ze haar dagen dus met koffie zetten en bij de poort staan etc, maar dat iseignelijk echt verspilling van haar tijd, terwijl het volgens mij echt een slimme meid is. De baas van de brandweer mannen (Tom) kenden we ook al best goed. Tom komt regelmatig even langs om een praatje met Job te maken (en om even het huis uit te zijn volgens mij).
Tom is echt heel sympathiek, een harde werker die zich niet mee laat slepen door macho gedrag of zo. Hij is verantwoordelijk voor de training van de brandweermannen in het dorp, moet ervoor zorgen dat ze fit zijn, en niet dronken op hun werk aankomen en zo. Zijn vrouw is ook heel aardig, echt een leuk stelletje. Ze hebben ook een kindje, maar die woont niet bij hen, ze wordt door opa en oma opgevoed. Voor ons nog steeds een vreemde constructie, maar hij komt heel veel voor hier. Kinderen worden sowieso veel meer door de gemeenschap en de extended family opgevoed, en helemaal niet vanzelfsprekend door de ouders..
ONS BUURTJE
De buren direct naast ons spreken alleen afrikaans dus daarbij duurde het wat langer om ze te leren kennen. Als eerste kwam oma bij ons op bezoek. Oma is eigenlijk overovergroot oma, volgens haar kinderen 103. Ze is ongeveer 120 cm hoog, en zit vaak in de tuin op haar hurken bij een miniscuul vuurtje van kleine takjes allerlei heerlijk eten te maken. Ze lijkt zo uit een national geographic documentaire weggelopen! Ze rookt vol overgave haar pijp, en spreekt alleen onverstaanbaar afrikaans, wat haar niet belet om hele verhalen tegen ons te houden. En ze denkt dat Job mijn vader is. De eerste keer dat ze langskwam vroeg ze om brandhout. Later kwam ze terug om lucigers te vragen. Ze wilde namelijk een vuurtje maken om broodjes te bakken. Helaas voor haar werd daar een stokje voor gestoken door haan kleindochter: de wind waaide veel te hard om veilig een vuurtje te maken. Van de kleinzoon hoorden we dat oma vaak wa tin de war is: dan maakt ze kampvuurtjes in de oven, met hout, om op te koken. Of ze zet de plastic waterkoker op het rooster boven het vuur om water te koken. We zijn nu dus maar wat voorzichtiger in het haar voorzien van brandhout…
Na oma was het ijs ook gebroken voor onze directe buren. De buurkindertjes komen nu regelmatig gezellig langs, vooral als er een vuurtje is, en gaan dan lekker opwarmen bij ons vuur. Ook de ipads hebben natuurlijk een geweldige aantrekkingskracht: gisteren hadden we opeen een stuk of 6 kindertjes in huis, samen gebogen over onze 2 ipads.
Van de buurvrouw hebben we heerlijk roosterbrood gehad: vers gebakken brood, gebakken boven een houtvuurtje, heerlijk!! We hebben nu zelf ookde ingredienten gehaald, en de buurvrouw heeft gisteren al laten zien hier je van het deeg de broodjes rolt, en hoe je die dan langzaam aan alle kanten gaar roostert boven een laagje kolen. Alleen het deeg maken wordt nog een experiment, maar dat komt vast goed!
De eerste poging tot vis roken in Job’s zelfgemaakte rooktonnetje was in ieder geval een groot succes. We hebben het rondgedeeld bij de buren en het visje verdween binnen no-time als sneeuw voor de zon. Daarna bleef iedereen gezellig hangen rond het vuur om een beetje broodjes te bakken, thee te drinken en te kletsen, heel gezellig!
Enige lastige puntje dat opkwam was religie, het valt hier bijna niet uit te leggen dat je niet naar de kerk gaat, en dat je niet gelovig bent al helemaal niet. Helaas kan de discussie dan een beetje een ‘zendeling’ achtige bijsmaak hebben, wat vast bedoeld is om onze zieltjes te redden, denk ik, maar wat toch ook een beetje zonde is. Politiek is een makkelijker onderwerp, we vonden het leuk om te horen dat onze buurman echt hoopte op een vrouw als nieuwe president bij de volgende verkiezing. Emancipie van vrouwen staat hier heel hoog op de agenda, niet alleen op papier maar ook in praktijk vinden zowel mannen als vrouwen dat ook echt heel belangrijk. Wat dat betreft kunnen we daar in Nederland misschien nog wel een voorbeeld aan nemen!
Als iemand zich afvraagt waarom de kwaliteit van de foto’s opeens zoveel lager is: Jobs camera is kapot

. Hij is helaas een paar keer gevallen, en omdat z’n hoesje nog in Kruger ligt war dat waarschijnlijk funest.. repareren wordt heel duur, dus dat wordt m misschien niet meer…. Shit!